Scheiden en de zoektocht naar je ware zelf (podcast)
In deze podcastaflevering heb ik Laura uitgenodigd. En Laura is eigenlijk een van mijn twee werknemers. En wat dat mij enorm inspireerde aan Laura was dat ze eigenlijk altijd heel authentieke keuzes neemt om dicht bij haar ware zelf te blijven. Ik wou dus heel graag een inkijk geven op welke manier dat zij bepaalde beslissingen maakt. Het wil ook niet zeggen dat ze door authentiek te zijn, dat ze het altijd even gemakkelijk heeft. Ze komt ook haar struggles tegen en de uitdagingen die het leven haar toegooit. Maar binnen dat kader is ze toch in staat om haar ideale leven te gaan creëren en haar ware zelf te vinden. En dat vind ik wel echt een verhaal dat ik heel graag met u deel.
De afleveringen worden intuïtief opgenomen en er zit om die reden geen consistentie in, wil je graag op de hoogte blijven van nieuwe afleveringen? Dan abonneer je je via Spotify, Apple Podcast, Google Podcasts, Ook via het Youtube kanaal kan je de video’s van de Freedom Unlocked volgen.
Boekentips: Shinrin-yoku, De kunst van relaties, Krachtboek voor vrouwen, De alchemist, Ichigo-ichie, Ikigai, Geluk 2.0, De kunst van het geluk, Kill it with Kindness, De kracht van het nu, Een nieuwe aarde, Ho’oponopono anders bekeken, Big Magic
Cursustips: Freedom Unlocked//GROW, Traject limiterende gedachten, Membership Freedom Adapt
Ik wou u eigenlijk heel graag in mijn podcast aflevering omdat ik de keuzes die je maakt om bij je ware zelf te blijven heel interessant vind, Laura. Dus misschien nog eens om te kaderen, voor de luisteraars ook. Laura is eigenlijk mijn werknemer sinds 4 maand. Maar het ding is wij hebben ondertussen wel al veel gebabbeld en ik vind het wel heel mooi ook hoe dat jij keuzes maakt vanuit uw hart en uw ware zelf. En omdat ik het zo inspirerend vind, dacht ik: oké, we gaan daar gewoon een podcast over opnemen en delen met de luisteraars. Want wat was eigenlijk de reden voor u dat jij op die manier keuzes bent beginnen maken?
Oei, dat is al direct een redelijk diepe vraag. Ik kan nu op dit moment niet anders dan dat doen. Maar dat is inderdaad vroeger anders geweest. Ik had eigenlijk alles wat ik moest hebben volgens de maatschappij. Wij gingen vaak op reis, we hadden het financieel goed, we hadden goeie jobs, wij hadden twee gezonde kinderen.
En toch voelde ik mij niet 100% gelukkig. En ik heb altijd gedacht dat ik verwend was. Maar ja, ik ben dat dan beginnen onderzoeken van: hoe komt dat dat je daar niet 100% gelukkig mee bent? En dat was voor mij omdat ik niet mijn doel leefde. Ik liefde niet naar mijn ware zelf. Ik was niet mijn dromen aan het waarmaken, ik was aan het leven hoe ik dacht dat het moest zijn volgens de maatschappij. En hoe dat ik dacht dat de levels die je moet behalen om succesvol te zijn, maar dat werkte niet voor mij en mijn ware zelf. Dat was niet waar ik mij goed bij voelde.
Wat is succesvol zijn?
En eventjes voor de duidelijkheid: wat dacht jij dat succesvol zijn voor de maatschappij precies was? Wat dacht je dat je moest doen?
Ja, vooral dat materiële denk ik. Maar ook: ik heb eigenlijk nooit nagedacht ofdat ik kinderen wou ofdat wij een huis gingen kopen. Dat waren dingen die gewoon vanzelf gingen. Ik dacht: dat moet zo. Alle, niet van ‘moeten’. Maar ik dacht: de volgende logische stap is gewoon een huis kopen, kinderen maken. En ik heb dat ook altijd met heel veel liefde en heel mijn hart gedaan. Maar op een bepaald moment vraag je u af: is het dat nu wat dat ik wil doen? Past dit bij mijn ware zelf? En ik denk niet dat dat echt bij mijn omgeving lag, maar dat lag echt bij mezelf. Ik voelde mij diep vanbinnen in mijn ware zelf niet gelukkig.
Omdat ik denk ik die grenzen niet echt aangaf dat ik nodig had. Ik zei niet: ik wil dat. Dat is wat mijn ware zelf wil. Ik lachte heel vaak dingen weg. Mensen snapten mij keuze ook niet. Want dat is eigenlijk een beetje samengevallen met dat ik gescheiden ben. En iedereen zei tegen mij: jullie zijn zo’n mooi koppel en jullie hebben het toch goed, denk daar toch eens over na. Want alleenstaande moeder, je gaat het financieel toch niet gemakkelijk hebben? Maar bij mij was dat op dat moment niet hetgeen dat doorslaggevend was voor mijn geluk. Maar wel mijn ware zelf.
Wat heb je dan precies beslist? Ik hoor dat je gescheiden bent op dat moment. Waren er nog bepaalde beslissingen die je genomen hebt op dat moment of was dat het?
Ik denk eigenlijk dat het andersom is gekomen. Dat was niet de reden van de scheiding. Ik ben gescheiden en dan ben ik beginnen zoeken naar mijn ware zelf. Niet in die eerste fase, want in die eerste fase is alles chaos. Je gevoelens, uw omgeving, alles is chaos. Maar daarna ben ik wel beginnen nadenken. Wie ben ik nu eigenlijk? Wie is mijn ware zelf? Want ik was ook gewoon al heel lang samen met mijn ex-man. Wij zijn samen opgegroeid en wij waren 1 identiteit. Ik had nooit echt alleen gewoond bijvoorbeeld. Dus voor mij was dat persoonlijk wel: wie ben ik nu en wat wil ik zelf? Maar dat is niet zo gemakkelijk.
"Wie ben ik en wat wil ik nu zelf?"
Nee, dat is moeilijk. En ook heel dat proces van: waarom ben ik nu niet tevreden? En mensen die letterlijk zeggen tegen jou: jij bent nooit tevreden. Dat heb ik toch heel hard meegemaakt. En dan stel je uzelf wel in vraag: is er iets mis met mij?
Ja, dat had ik ook heel hard.
Ja, inderdaad, dat is een moeilijk periode want op dat moment wil je eigenlijk gewoon zeggen van: ik zal maar gewoon verder doen zeker. Maar die drang is groot hé op dat moment tijdens die zoektocht.
Ja, ik denk dat dat ook een kwestie van toelaten is. Want je kunt dat inderdaad blijven wegdringen, maar vroeg of laat komt je ware zelf toch naar boven. Op soms een lichamelijke plek of door een burn-out of wat dan ook. Maar het is dat durven knopen doorhakken en uw ware zelf toelaten dat het moeilijkste is. Voor mij was dat toch.
De eerste stap bij de zoektocht naar je ware zelf: vertragen
Ja, zeker. En welke stappen heb je dan precies ondernomen?
Ja, dus ik ben de eerste periode na de scheiding, ik vind dat wel belangrijk om dat te zeggen voor mensen die in dezelfde situatie zitten, dat is gewoon chaos. Je gaat, je gaat, je doet maar en je gaat voort en je duwt uw gevoelens wat opzij enzo. En bij mij, ik heb eigenlijk geluk gehad dat er daar ineens een coronacrisis was en dat alles stil viel. En ik heb nu wel een heel uitgesproken mening over de coronacrisis en de manier waarop dat is aangepakt, maar ik vond dat wel zalig die eerste weken. De wereld lag stil en ik had eindelijk tijd voor mijn ware zelf, voor mijn kinderen, voor mijn nieuwe partner. Dusja, dat was eigenlijk de eerste stap hé, vertragen. Natuurlijk op extreem niveau op dat moment.
En je zegt ook: stilstaan? Dan was je ook in loondienst? Dus dat je die rust kon nemen, ben ik juist?
Ja, dat klopt. Ik heb 9 maanden thuisgezeten werkloos. Dus ik heb in die tijd, de tijd genomen om mijzelf bij te scholen, om nieuwe mensen te leren kennen, om naar mijn ware zelf te kijken en te zien waar zitten die overtuigingen en die blokkades eigenlijk bij mij? Ik heb daar ook hulp voor gevraagd. Ik heb coaches gehad. En dan online ook vooral: opleidingen gevolgd, mensen gevonden. Dus dat was eigenlijk voor mij het besef van: ahja, ik ben toch niet alleen. Dus die gelijkgestemden vinden is denk ik heel belangrijk. Want dat geeft u wel de kracht om toch ervoor te gaan. Alle, bij mij was dat toch van: ik ben niet alleen.
En bij mij was dat meer zo het spirituele dat ik toeliet in mijn leven. Ik heb dat altijd al wel wat gehad, maar ik ben dan bij mensen terecht gekomen die dat ook doen en die dat eigenlijk heel gewoon zijn en niet zo zweverig zijn. Die hebben ook gewone jobs en die zitten niet achter hun glazen bol. Dat waren ook zo van die overtuigingen die ik had. Als je spiritueel bent, dan heb je geen contact meer met deze wereld.
Dat was ook weer een van die overtuigingen. En dan ben ik vaak tegengekomen dat er een boodschap kwam in een vorm van: laat de wereld nu eens echt zien wie je bent, laat je ware zelf zien. Toon wie dat je bent. En ik dacht bij mezelf: hoe moet ik dat doen, ik ben toch mijn ware zelf? Maar dat was niet. Er waren nog heel veel muren gezet. En nu nog wel een beetje denk ik. Maar het blijft sowieso een proces, een groeiproces.
Ja, dat vind ik wel leuk. En ik merk bij mij dan dat het soms moeilijk is om mensen te laten begrijpen wat dat ik daarmee bedoel. Dat het ideale leven dan eigenlijk altijd voor mij een zoektocht blijft. En dat het juist heel leuk is om van dat proces te genieten en zo: dat wist ik nog niet van mezelf. Nu snap ik waarom ik dat doe. En ik vind dat fantastisch. Maar het is net die finish loslaten: van ik moet hier iets fixen, alsof dat wij moeten gefixt worden, totaal niet. En dat blijven proberen inhalen, dat loslaten vind ik een heel mooi proces.
Ja, dat was het moeilijkste voor mij, vond ik. Want ik wou direct resultaat. Ik had zo geproefd van die verandering en ik had ook zoiets van: ik kan elk moment opgeroepen worden om terug te gaan werken en dan is het back to business. Dus ik had echt zoiets van: wat nog? Maarja, zo werkt dat niet hé. En als je dat kunt, als je kunt genieten van de weg ernaartoe. Want wat is het einddoel? Dat verandert toch ook constant hé?
Ja, zeker. Ik was vroeger een gamer en ik vergelijk dat altijd met een computerspel. Als het uitgespeeld is, is er niets leuks meer aan.
Ja, dat is wel een goeie vergelijking.
Dus wat ga je dan doen als het gedaan is? Ik denk u doodvervelen en ik denk niet dat er daar veel op ons te wachten staat.
Nee, inderdaad. En als alles goed is, komt er sowieso van alles bij nog of veranderen er dingen en dat is mooi.
Je moet durven gaan voor je ware zelf
Ik vind het wel interessant, want ik denk waar dat heel veel mensen mee worstelen is misschien dat ze in dezelfde periode zitten. Misschien scheidingen en niet goed weten wie ze zijn en echt wel hun ware zelf willen ontdekken. En je zegt wel van: ik heb heel veel workshops gevolgd en mensen gaan volgen. Maar hoe begin je daaraan? Heb je dan gewoon gegoogeld: ik wil mijn ware zelf terugvinden? Of wat heb je gedaan om die stap te zetten?
Je rolt zo wat van het een in het ander. Maar mijn spirituele kant komt nu naar boven, maar ik geloof ook wel dat hetgeen dat je op dat moment nodig hebt, dat dat ook wel voor u neus staat. Je moet het alleen willen kunnen zien en durven ervoor gaan. En hoe is dat bij mij gebeurd? Ik speelde al met het idee om zelfstandig te worden in bijberoep maar ik had nooit de tijd om daarover na te denken van hoe ik dat zou aanpakken. Dat was iets voor ‘in de tijd’.
En bij mij: ik ben eigenlijk begonnen met een cursus om mijn kinderen te helpen. Want mijn zoontje had het op die moment heel moeilijk. Dat was ook zo het jaar na de scheiding had hij het heel moeilijk op school. En dat was om verschillende redenen. En die kwam altijd overgestrest thuis. Ik had zoiets van: ik moet die toch… je weet ook niet goed waar je terecht kan. Dus ik dacht: ik ga dat zelf doen. Dus ik heb dan wel echt gegoogeld naar een cursus om kinderen te helpen. Ik ben dan terecht gekomen bij een holistische cursus die meer kijkt naar het volledige beeld. En zo ben ik daar zo wat ingerold.
En toen dacht ik: alles wat ik hier heb geleerd, kan ik ook aan andere mensen leren die daar ook nood aan hebben. Want dat gevoel heb ik wel altijd: ik wil andere mensen kunnen helpen. En nu op dit moment zijn dat vooral mijn kinderen, maar het is wel de bedoeling dat ik… Die nood om iemand anders te helpen, zit er bij mij wel heel hard in. En toen dacht ik: hoe kan ik dat hier aanpakken. Ik denk ook zo: van het een in het ander. Dan ook een businesscoach gevonden. En dan op een evenement geweest. Ja, hoe ben ik daarop terecht gekomen? Via sociale media. Waarmee ik niet wil zeggen dat je constant daar moet opzitten hé, want dat is ook niet goed. Maar dat kwam daar ineens.
Ik snap dat ook wel wat dat je zegt. Want zodra dat je een bepaalde richting uitgaat, begin je te praten met mensen of je zegt van: ik merk dit transformatie, laten we het zo noemen, bij mezelf. En mensen beginnen dan automatisch te helpen. Wij helpen elkaar allemaal heel graag. We beginnen dat automatisch te zeggen: ah, misschien is dat iets voor jou of die podcast, enzoverder. Ik herken wel zo dat van het een naar het andere rollen. Dat het gewoon komt. En dat de dingen wel op uw pad komen, zodra dat je bepaalde beslissingen maakt. Maar zolang dat je zo op dat punt blijft staat van niet beslissen, dan komt het niet.
Nee, ik denk die eerste stap zetten, is heel belangrijk. Dat moet geen grote zijn hé, maar dat is inderdaad… Die eerste stap dat je denkt van: dat ga ik nu eens doen voor mezelf. Daar voel ik iets mee. En daar volg ik mijn ware zelf. Maar die eerste stap zetten is wel belangrijk.
Alles wat ik wou, heb ik gemanifesteerd
Eventjes de tijdlijn schetsen: je bent dan cursussen beginnen volgen voornamelijk om uw kinderen dan te helpen, en je wou dan eigenlijk zelfstandig worden in bijberoep. En dan? Wat is er dan gebeurd?
Ja, dus. Dat waren de ideeën. En in het midden van de coronacrisis, in maart 2021 heb ik mijn job opgezegd. Ik had geen alternatief. Mijn idee was: ik ga mijn twee zaken, want ik wou twee zaken oprichten, ik geef mezelf een paar maanden de tijd om dat op te starten. En daarvoor te gaan. Dus ik had die tijd ook eventjes nodig.
Dus ik stop bij mijn vaste job en op die moment, krijgt ook mijn dochter het moeilijk en komen er weer heel veel dingen naar boven. Voor haar. Ik had het zelf ook heel moeilijk. Ik ga daar nu niet te veel op ingaan, maar ik kwam niet meer toe om mij ook nog eens daarmee bezig te houden. En op een bepaald moment kom ik uw vacature tegen en heb ik echt letterlijk die sollicitatie ingevuld en de dag erna belde jij naar mij. En dat is niet zomaar gekomen. Ik geloof dat ook. Ik heb dat ook gemanifesteerd.
Omdat ik al maanden, jaren bezig ben met: ik wil locatie en tijdsonafhankelijk werken. Ik wil mijn eigen uren kunnen bepalen, maar ik wil ook niet vastzitten aan, ik ben lang fotograaf geweest, aan die fotoshoots en aan die locaties waar ik moet zijn. En ik dacht altijd: dat komt wel in mijn job. Ik ga dat zelf creëren als zelfstandige. Maar het is een andere vorm gekomen, in de vorm van wat dat ik op dat moment nodig had in mijn leven. Want ik had die vrijheid nodig om er te kunnen zijn voor mijn kinderen en om te werken aan mijn eigen doelen, maar ik had ook die financiële zekerheid terug eventjes nodig.
Omdat het ook allemaal wat wankel was met mijn kinderen, maar bij mijzelf ook. Mijn relatie ook. Het is altijd zo wat zoeken. En ik heb het gevoel dat wij onszelf die tijd niet geven of niet gunnen om te zoeken. Of om uit te vissen: wat is dit nu? Of om die gevoelens te voelen nog maar gewoon. En dus nu ben ik dan bij u begonnen 3 maanden geleden en dan weet ik dat zijn die vaste 3u op een dag. De rest is vrij. En is voor mij in september ook nog dat thuisonderwijs bijgekomen. Dus ik geef mijn zoontje thuisonderwijs. Maar ik ben blij dat ik het kan en dat ik eigenlijk onbewust mijn leven zo heb ingericht dat het op deze moment uitkomt en wat er eigenlijk nodig is.
Boekentips: Shinrin-yoku, De kunst van relaties, Krachtboek voor vrouwen, De alchemist, Ichigo-ichie, Ikigai, Geluk 2.0, De kunst van het geluk, Kill it with Kindness, De kracht van het nu, Een nieuwe aarde, Ho’oponopono anders bekeken, Big Magic
Cursustips: Freedom Unlocked//GROW, Traject limiterende gedachten, Membership Freedom Adapt
Ik wil nog eventjes teruggaan naar de vacature: ik kan het zo moeilijk te geloven dat dat tussen de soep en de patatten is gebeurd is. Want dat was zo’n mooie sollicitatie. Je hebt dat wel echt super goed ingevuld. Je wist het ook wel echt dat je het wilde. En dat voelde ik ook wel heel hard. En ik vind het ook wel heel mooi dat je zegt van: ik dacht dat ik het zelf moest creëren.
Want ik heb onlangs een vierdaagse gedaan en daar zaten heel veel mensen bij die zeiden: ik wil nomade worden. Dus die locatieonafhankelijk wilden werken. En die dus zeiden: in loondienst gaat dat nooit lukken. Ik heb nog een lange weg af te leggen. En dan heb ik direct het gevoel: maak het jezelf toch niet zo moeilijk. Je moet niet 101 stappen doen om iets te bereiken. Want ik heb 2 mensen in dienst die alle twee locatieonafhankelijk werken. Dus ik weet zeker dat er nog wel bedrijven zijn die dat doen.
Ik kan mij wel in die mensen hun plaats stellen. Want ik was daar ook ooit. En ik zag dat ook ooit van: hoe gaat dit in godsnaam werken? Je ziet dat niet omdat je te ver wil kijken. En ik snap dat wel. Dat zijn die beperkende overtuigingen die ik ook had en soms nog heb. Dat is denk ik heel menselijk en heel normaal.
Zeker. En het ding is ook natuurlijk, als je iets bepaald wilt… Die vacature, jij bent daar niet toevallig op terecht gekomen. Iemand had u die doorgestuurd. Dus dat wil ook weer zeggen dat je iets wilde en dat je daar met mensen over gepraat had.
Nee, het is eigenlijk zo gekomen. Ik volgde u niet.
Ja, net daarom. Iemand heeft u dat toch doorgestuurd?
Nee, ik ben u twee dagen voor die vacature beginnen volgen. Ik weet ook niet hoe dat kwam. Dus ineens kom jij op mijn pad.
Thuisonderwijs: ook zij hebben een plaats in onze maatschappij
Het universum heeft het zo gewild. Het ding is ook: daar ging het misschien een beetje snel. Op een bepaald moment heb je beslist van: ik ga thuisonderwijs doen. Ik hoor wel aan u verhaal dat het vooral was omdat het niet zo makkelijk is op school. Wil je daar nog iets meer over vertellen of is dat te persoonlijk?
Daar wil ik wel iets over vertellen. Dat is natuurlijk allemaal nog heel vers. Wij zijn zelf onze weg nog aan het zoeken daarin. Ik weet ook niet ofdat iets is dat gaat blijven duren, het kan zijn dat we wel nog een oplossing vinden. Maar het komt er eigenlijk op neer dat mijn zoontje niet echt past in het schoolsysteem hoe dat het nu is opgezet.
Ik zeg het, wij hebben alles geprobeerd. Wij hebben heel veel onderzoeken gedaan. Er is echt al heel veel gebeurd en nu op dit moment heeft hij en ik ook, maar hij vooral, nood aan rust. Want dat was elke dag een strijd op school. Die heeft ook dyslexie, dus dat was al zo wat moeilijk. Er zijn nog meer dingen die spelen, maar die kwam gewoon moe thuis. Oververmoeid. Plus hij had altijd van die negatieve ervaringen op school. En die zijn zelfvertrouwen is helemaal gekelderd erna.
En dat is hetgeen dat ik.. Want ik ben geen leerkracht. Ik kan die wel rekenoefeningen laten doen, maar ik ben daar niet voor opgeleid. Maar wat dat ik wel goed kan, vind ik, en wat ik ook heel graag wil dat mijn kinderen leren, is dat die ook luisteren naar hun lichaam. Ik vind dat we dat zo verleerd zijn precies. Wij gaan maar door en door. Je ziet geen andere uitweg. En alle twee, ik heb heel gevoelige kinderen. En ik heb bij alle twee zo iets van: als er lichamelijk iets is… want mijn dochter heeft heel veel last van lichamelijke klachten. Dan wil dat zeggen dat uw lichaam u iets wil zeggen. En ik wil ze dat leren.
En dat wil niet zeggen natuurlijk dat je ineens thuis moet blijven ofzo hé. Allé, zo is dat ook niet gegaan. Het is een heel genuanceerd verhaal. Maar ik vind dat wel heel belangrijk, die boodschap. Als uw lichaam vraagt om rust en als het niet gaat en je hebt eventjes de tijd nodig om alles te overzien. In dit geval heb ik dat nodig.
Oké, hoe zit dat kind in elkaar, wat heeft hij nu echt nodig? Dan hebben wij die tijd ook kunnen nemen. We kunnen die nemen en we hebben dat ook gedaan. En ja, we zullen wel zien hoe dat dat gaat. Maar ik zie dat kind nu al helemaal openbloeien. Ik wou eigenlijk gewoon niet dat hij voor dat hij naar het middelbaar ging, dat hij gewoon niet meer naar school zou willen. Dat hij een burn-out zou hebben, nog voor hij naar het middelbaar gaat. Dat probeer ik een beetje op te vangen.
Ik heb niets tegen het schoolsysteem hé. Ik denk dat dat voor veel kinderen wel werkt, ik zie dat in mijn familie ook. Er zijn kinderen bij wie dat goed werkt, die dat nodig hebben en die daar gelukkig van worden. Maar er zijn ook kinderen die dat niet worden. En dat is ook oké. Die hebben ook een plaats in onze maatschappij. We moeten niet allemaal dokters of advocaten worden of wat dan ook. Er zijn ook mensen nodig die een andere kijk hebben op het leven.
Tijd is zoveel meer waard voor je ware zelf
Zeker. Wat dat mij daar interesseert is: een tijdje terug in ons gesprek zei je: hoe gaan we dat financieel doen, alleenstaande moeder. Dat uw omgeving dat dan zei. Hoe voelt dat nu? Want eigenlijk maak je inderdaad atypische keuzes. Andere zouden daar misschien geen ruimte voor maken omdat ze zeggen: wie gaat er anders brood op de plank brengen? Of hoe dat je het ook noemt. Hoe lukt dat voor u, dat kader?
Dat is ook iets dat voor iedereen heel persoonlijk is. Wij hebben inderdaad andere keuzes gemaakt. Ik rijd met een auto die 25 jaar oud is, die half uiteen hangt, maar ik vind het heel belangrijk om tijd te hebben. En als ik een duurdere auto zou kopen, die ik zou moeten afbetalen, dan zou dat van mijn tijd wegnemen. Dan zou ik geld moeten geven voor die auto. Geld dat ik moet verdienen. Nu heb ik ervoor gekozen omdat niet te doen. En heb ik daar tijd in de plaats voor gekregen.
En ik zeg dat ook zo tegen mijn kinderen. Die hebben niets te kort. Maar ik kan niet ik weet niet wat geven. Maar die weten dat ook: mama heeft tijd voor ons. Ik probeer dat ook te zeggen dat tijd zoveel meer waard is dat het zoveelste nieuwe kledingstuk voor mijn dochter bijvoorbeeld. Die is 15, dus dat is heel belangrijk. Die heeft op zich niets te kort, maar natuurlijk als alleenstaande moeder… Ik heb ook mijn ex-man die ook mee voor de kinderen betaald, dus die kost delen we samen.
En ik heb mijn vriend waarmee ik samenwoon. Dus dat geld komt wel. Dat was ook een van de redenen waarom het zo moeilijk was om te scheiden: het financiële. Je staat voor een berg en je weet niet wat er aan de andere kant ligt. Maar eigenlijk moet je die berg durven beklimmen. En dat is iets dat je niet mag tegenhouden.
Maar ik snap dat hé. Ik snap dat dat voor heel veel mensen heel moeilijk is. Ik ben opgegroeid ook met een alleenstaande moeder die eigenlijk altijd financiële problemen had. Alle, ik denk wel dat ik dat mag zeggen. Maar op een of andere manier is die er altijd geraakt. En dat is gewoon denk ik omdat die zo positief in het leven staat. Die is er voor andere mensen. Die zal andere mensen voor haar zetten. Maar die heeft gewerkt, gewerkt. En die geniet van de kleine dingen. En dat geld, dat komt wel. Dus dat zit wel een beetje in mijn opvoeding. We hebben niets, maar we zijn toch gelukkig.
Je bent verantwoordelijk voor je eigen leven
Ik vind het wel interessant om nog eens te kaderen ook wat dat positiviteit is. Want ik merk dat heel veel mensen misbegrijpen wat dat dat is. Positiviteit gaat niet over oppervlakkig blij zijn. Positiviteit gaat echt wel over het negatieve zien, maar dat toch langs de andere kant van de medaille bekijken. Eerder zo. Want meestal denken mensen dan, dat is dan ook weer liegen eigenlijk. Constant lachen: er is niets aan de hand, alles is prima. Maar dat is voor mij geen positiviteit. Dat is vluchten in oppervlakkige blijdschap. Dus ik weet heel goed wat je bedoelt.
Ik zeg de laatste tijd nogal vaak: je bent verantwoordelijk voor uw eigen leven. En ik kreeg laatst het antwoord: ja maar dat is toch niet waar, je hebt toch niet in de hand waar dat je geboren bent, etc. Dan zeg ik: nee dat is waar, dat heb je niet in de hand. Maar je hebt wel in de hand hoe dat je reageert hoe dat je reageert op uw situatie. Dat heb je wel in de hand. Wij geven zo vaak ons kracht weg aan andere dingen. Ookal ben je geboren in een arm gezin, dan nog ben jij verantwoordelijk voor hoe dat je reageert of voor bepaalde keuzes die je maakt. Dat mag geen excuus zijn vind ik.
Zeker en ik moet dan altijd denken aan een verhaal, ik weet niet meer waar ik dat gehoord heb. Maar het verhaal van de twee zonen en hun vader was een crimineel en zat zijn leven lang in de gevangenis. Die twee kinderen zijn eigenlijk al vroeg in pleeggezinnen enzoverder terecht gekomen. En als ze 30 of 40 waren, toen zijn ze langsgegaan bij die twee zonen. Die ene zoon zat in de gevangenis en die zei: ja, wat wil je, met zo’n vader?
De andere zoon was eigenlijk een super joviale man en die hielp iedereen en die was constant bezig met hoe kan ik die ander helpen. Ze vroegen aan hem: hoe komt het dat je de persoon geworden bent, die je vandaag bent. En die zei: ja, wat wil je met zo’n vader? Dus, dat is gewoon… wij steken ons heel vaak weg achter externe factoren waar we geen invloed op hebben, maar we kiezen wel nog altijd zelf wat we met die input doen en ofdat we ze inzetten voor de darkside of niet. Ik vond dat wel een heel inspirerend verhaal want dat is wat we constant zien.
Je ziet dat in het dagdagelijkse leven ook hé. Je hebt zelf ook de keuze. Neem nu, dat je echt een klote buur hebt tot en met. Je bent nog altijd verantwoordelijk voor wat je zelf doet. Dus als je zelf ook constant klote terug doet, dan weet je de uitkomst al. Maar als je gewoon je ware zelf blijft en blijft reflecteren van: wat kan ik doen om deze situatie ten goede te brengen. Om positief te benaderen? Ja, het kan zijn dat die persoon nooit verandert, maar misschien ook wel. Maar je kunt jezelf tenminste niets kwalijk nemen en je bent je ware zelf gebleven.
Absoluut. En ik denk dat op die moment uw ego speelt hé. En uw ego opzij zetten dat vraagt kracht. Dat is ten eerste, moet je u daar al van bewust zijn wanneer dat uw ego speelt. Maar ook gewoon, als ik met mijn auto ergens aankom, in het begin had ik ook zoiets van: ik moet dat verantwoorden. Van ja: dat is 25 jaar oud, dat is een oldtimer dat is cool. Maar nu heb ik zoiets van: dat maakt niet uit. Dat is ‘maar’ een auto. Maar wij verbinden onze waarde daar heel vaak aan hé, aan materiële dingen of aan dingen die we bereikt hebben. Maar om dan te zeggen van: ik wil eigenlijk iets helemaal anders, dat vraagt kracht. Dat is moeilijk.
Zeker. En wat mij daarin helpt is altijd denken: hoe kan ik maximaal leven met het minimale dat ik nodig heb. Dat brengt mij wel heel veel.
Ik denk op een bepaald moment: als je u financieel geen zorgen meer moet maken, dan is dat anders hé. Denk ik. Ik weet dat niet. Zo ver ben ik ook nog niet natuurlijk. Is dat zo, dat je dan ook nog denkt van: als ik nu die duurdere aankoop doe, want dan moet je niet uw tijd ervoor in de plaats geven.
Boekentips: Shinrin-yoku, De kunst van relaties, Krachtboek voor vrouwen, De alchemist, Ichigo-ichie, Ikigai, Geluk 2.0, De kunst van het geluk, Kill it with Kindness, De kracht van het nu, Een nieuwe aarde, Ho’oponopono anders bekeken, Big Magic
Cursustips: Freedom Unlocked//GROW, Traject limiterende gedachten, Membership Freedom Adapt
Wat is belangrijk voor mijn ware zelf?
Ja, ik zie dat wel. Ik denk nog altijd zoals dat jij denkt eigenlijk. Ik koop niet zomaar spullen hoor, ik heb ook echt de goedkoopste auto dat ik kon kopen. Wij verhuizen eigenlijk terug naar het stad omdat onze kinderen daar naar het school gaan. Wij verloren echt veel tijd door heen en weer naar het platteland te gaan. Hoeveel kost die tijd ons. Wij hebben twee auto’s nodig, hoeveel moeten wij werken voor die 2 auto’s? Dus wij doen ook 1 auto weg.
Wij zijn daar ook nog altijd mee bezig. Ik denk dat het gevaar net is: als je meer begint te verdienen dat je daar geen rekening meer mee houdt. Dan word je automatisch weer drukker. En het enige wat er weer gebeurt als je drukker wordt, is dat je nog meer nodig hebt. En dan ga je eigenlijk dubbel en dik gaan werken, al uw tijd verspillen om uw dure villa af te betalen.
Of om dan te bekomen van uw job door dan naar een therapeut te gaan of een massage of whatever. Dus dan zit je inderdaad in een vicieuze cirkel. Als je dat allemaal nodig hebt, en niet wilt opgeven, dan is het moeilijk. Maar als je echt kijkt naar; wat is belangrijk in mijn leven? Wat wil mijn ware zelf? Dat lijstje is niet zo heel lang en ook niet zo heel duur.
Inderdaad en dat probeer ik ook te zeggen. Uw ideale leven is veel dichter bij dan dat je zou denken. Ja, dus je hebt eigenlijk niet zoveel nodig. Dat is zo moeilijk. Want als je dat zegt men dan: ja, jij hebt makkelijk praten. Maar dat hebben we niet hé. Jij weet wat het is om financieel niet helemaal goed te zitten, ik weet dat ook. En toch doen we het.
Ik zeg het: hoe ik ben opgevoed bij een alleenstaande moeder die wel vaak problemen had… Ik ga niet zeggen dat wij arm waren, maar het was ook niet super gemakkelijk. Maar ik heb de juiste waarden wel meegekregen. Het is de kijk dat je erop hebt, denk ik. De kijk dat mijn moeder had op haar leven van: oké, ik ben hier alleen. Ik heb daar ook wel overtuigingen van. Ik heb dat positieve meegepakt, maar ook: alleenstaande mensen hebben het financieel moeilijk. Punt. Dat was voor mij een overtuiging. Maar dat is niet, dat hoeft niet. Het is niet omdat je alleenstaande bent, dat het financieel moeilijk is. Of dat je daar niet uit geraakt. Of dat je dat als excuus kunt gebruiken.
De kracht van mindset
Klopt, en dat doen we inderdaad veel. Gewoon ervanuit gaan. Punt. Eigenlijk hoe dat jij het zo mooi zegt. Wat ik denk is ook: de reden waarom dat je moeder het zo goed aanpakte is ergens ook gewoon het vertrouwen hebben. Dat hoe lastig het ook is, dat alles wel op zijn pootjes valt. En uiteindelijk is het ook wel zo. Ik ben wel overtuigd, en dat is wel echt een overtuiging waarmee ik mensen tegen de schenen schop.
Maar ik ben wel echt overtuigd van de maakbaarheid van het leven. En dat we 100% keuzes maken voor alles wat dat we doen. En dat wil niet zeggen.. Alles wat we DOEN, niet alles wat we tegenkomen. Als ik morgen onder een trein loop en mijn benen zijn af, dan zijn ze af. Maar ik heb wel de keuze wat dat ik daar meedoe. En dat is wel een heel groot verschil.
Ja, die mindset is mega belangrijk denk ik. Hetzelfde over gezondheid hé. Ja, maar ik ben ziek bijvoorbeeld. Dan ga ik mij nog minder populair maken dan nu denk ik als ik dit zeg. Maar dat heb ik ook grotendeels in handen. Dat zijn ook keuze die je maakt. Ik weet dat nu omdat mijn vriend heel hard bezig is met: gezonde voeding en wat doet voeding op uw lichaam. En er zijn wel studies die wel heel duidelijk aantonen dat gezonde voeding wél veel doet. En ook daar zitten mensen vaak in die overtuigingen van het gebeurt. Het overkomt mij en ik kan er niets aan doen. Maar dat ook mindset. Want hoe positiever dat je denkt, ook dat is bewezen, hoe gezonder dat je bent. Welke grote invloed dat dat heeft op uw lichaam.
Het wil ook niet zeggen: als je echt ziek bent, ben je ziek. En ik heb ook een podcast aflevering opgenomen met Petra en die is chronisch vermoeid. Die kan echt soms haar haar niet wassen. Soms schrijnend. Maar die zei ook dat ze haar ideale leven wel leeft. En er zijn periodes waar ze in overlevingsmodus gaat en dat ze echt wel andere mensen nodig heeft, maar het blijft sowieso in ups-and-downs gaan. Maar als je die mindset ook niet mee hebt, dan hoeft het bij wijze van spreken bijna niet meer.
Ja ik ben mij daar wel van bewust dat dat gevoelige onderwerpen zijn. En ik weet ook niet in hoeverre ik dat nu moet uitleggen wat ik daarmee bedoel. Ik denk gewoon dat we de laatste tijd wel zien dat mensen het vertrouwen over hun gezondheid in handen van iemand anders leggen. En ook dat mag je niet weggeven. En dat is eigenlijk hetgeen ik bedoel. Inderdaad, wat u overkomt, hoe dat je geboren bent, met welke kwalen in uw lichaam… Want er is ook een factor erfelijkheid, daar kun je niets aan doen. Maar het is hoe je daar mee omgaat. En hoe dat je daar tegenover staat denk ik.
Vertrouwen dat alles goedkomt
Zeker, want wat ik nu wel heel interessant vind, en dat is misschien om mee af te sluiten. Op een bepaald moment zeg je: mijn dochter heeft het moeilijk en ik heb het moeilijk op dat moment. Ik weet dat je er niet diep op in wil gaan, dat is niet erg. Maar binnen wat dat je op dat moment voelde, denk je dat dat diezelfde mindset daarin meespeelde? Of is het iets anders?
Ik denk sowieso wat je zegt: vertrouwen hebben dat alles goedkomt. Ik heb een quote die ik altijd zeg tegen iedereen: alles komt altijd goed. En ik geloof dat ook echt. Omdat ik dat ook al gemerkt heb. En vroeger had ik ook zoiets van: moet dat nu bij mij gebeuren? En achteraf als je daarop terug kijkt, dan zie je dat dat was om u in een bepaalde richting te duwen of om uw ogen te openen om u ware zelf te vinden. Dat kan misschien heel spiritueel of zweverig klinken, maar ik geloof echt dat alles goedkomt. En dat het uiteindelijke doel in uw leven…
Dat wil niet zeggen dat tegenslagen gemakkelijk zijn hé? Ik praat daar nu over alsof dat dat kei gemakkelijk is hé. Maar ik heb ook diep gezeten hé, ik heb het ook moeilijk gehad. Ik heb het nu nog soms moeilijk. Maar ik weet wel dat als ik de gevoelens toelaat, dat dat ervoor zorgt dat ik uiteindelijk… Ik ben misschien gewoon heel positief ingesteld. Ik probeer in elke negatief ding, probeer ik iets positief te zien.
Uit elk negatief ding, komt er iets positief
Dat vind ik wel heel interessant want je zegt: wat je daar ook zegt is: uit elk negatief ding, komt er iets positief. Dat is ook gewoon zo. Want de moeilijkste periodes in mijn leven eigenlijk en daar heb ik echt godverdikke uit geleerd. Als ik daar nu naar terug kijk. Dan was dat inderdaad heel pijnlijk en wist ik niet waar ik moest kruipen van pijn. Ofdat nu psychisch of fysisch is. Maar als ik daar nu op terug kwijt, hoe dat mij helpt, maar ook hoe mij dat helpt anderen te helpen, is dat wel echt zot.
Bijvoorbeeld, wij hebben een hele zware woningbrand gehad en nog veel andere dingen. Maar dat wil ook zeggen dat ik mensen nu kan waarschuwen. Als ik ergens zie: die zijn niet goed verzekerd, of dat gaat daar een beetje fout. Dan kan ik daar ook weer mee helpen. Dan kan ik zorgen dat mensen niet in financiële problemen komen enzoverder. Maar je hebt het echt nodig. Je kunt niet verwachten dat je heel uw leven op een roze wolk gaat lopen enzoverder. Want dan word je gewoon ignorant. En oké, ignorance is een bless. Laten we het daarover eens zijn.
Ik denk ook vaak: waarom moet ik zoveel nadenken. Kan ik niet gewoon gewoon doen? Maar dat zou ik niet zijn, dat is niet mijn ware zelf. En ik denk inderdaad… Ik heb een tijd gehad dat ik echt zei: wat is de volgende levensles dat ik moet krijgen? Want het is hier precies het een na het ander. Ik denk als je daar zo naar kijkt… En soms zie je dat niet direct hé, er moet daar soms eventjes tijd over gaan. Je gaat terugkijken: waarom heb ik dat voor? En een burn-out bijvoorbeeld is een heel goed voorbeeld. Waarom heb je een burn-out? Dat is teken dat er iets niet gaat zoals het moet gaan. Dat is teken dat je eventjes die rust moet hebben.
Burn-out: je ware zelf onderdrukken
Wat dat ik zie bij mensen die een burn-out hebben, en ik ben geen specialist maar toch ga ik het zeggen. Bij veel mensen die ik zie die een burn-out hebben, hebben een bepaald verlangen die ze wegstoppen. Ze verstoppen een deel van hun ware zelf. Dat is te moeilijk of dat gaat niet. Ja, maar dat zijn dromen en dat kan niet. En zodanig weg stoppen dat ze zelfs niet meer weten wat dat ze dan wel willen. Ze verliezen hun ware zelf. Maar dat is heel onbewust natuurlijk. En dan popt het gewoon in een keer hé. Bam.
Mijn ideale leven… ik leef nog niet 100% mijn ideale leven. En zoals we daarnet zeiden: gaat dat ooit komen? Want ja, uw doelen veranderen en je gaat ergens anders naartoe werken. Maar wat dat ik wel geleerd heb en wat ik denk dat het belangrijkste is, is dat je daar flexibel in bent. Dat je inderdaad kijkt naar andere mogelijkheden. Hoe kan ik het dan wel doen? Wat werkt voor mij? En dat je die gevoelens durft toelaten. En dat je durft zeggen: nee, dit is niks voor mij. Dat past niet bij mijn ware zelf. 90% van de mensen doen dat, maar ik hoor bij die andere 10% en ik voel mij daar goed bij en ik voel mij daar sterk in. Dat past wél bij mijn ware zelf.
En dat is inderdaad denk ik hetgeen dat mensen vaak niet weten. Daar heb ik ook wel veel last van. Dat zie ik bij mijn dochter ook. Veel is mogelijk hé, nu met het internet en die sociale media. Ookal weet je: het is niet het ideale leven, je ziet dingen bij andere mensen waarvan je denkt: ik wil dat ook. Terwijl dat je weet dat is misschien niet 100% de realiteit. Maar we worden zowat afgeleid ook.
Het ideale leven is een rondreis
Ja, ik snap wat dat je wil zeggen. Ik herken dat wel, ik neem niet meer deel aan social media. Ik zit veel online en ik ben er veel en ik post veel. Maar eigenlijk consumeer ik bijna niet meer. Ik ben daar wel zowat uit. Dat vind ik wel heel interessant. En voor mij… Je zegt: ik leef mijn ideale leven nog niet helemaal. Ik zie het ideale leven eigenlijk als de rondreis nog altijd. Want stel je voor dat je gaat rondtrekken in Australië en dat je zegt: ik wil hier rap door zodat we vlug ten einde zijn en dan gaan we weer naar huis. Er is geen finishlijn. Het ideale leven is eigenlijk het proces op zich. In mijn hoofd toch.
Ja en op dit moment leef ik het ideale leven voor op dit moment. Maar er zijn natuurlijk nog doelen die ik wil behalen. Mooie vergelijking met Australië.
Maar ik had ook op een bepaald moment heimwee toen we in Nieuw-Zeeland waren. En toen wou ik inderdaad echt naar huis. En toen had ik zoiets van: kom, het is genoeg geweest. Maar ik dacht ooit dat mijn ideale leven zou zijn als nomade door de wereld trekken. Daar heb ik bijvoorbeeld beseft: no fucking way dat dat iets voor mij is. Dat past niet bij mijn ware zelf. Ik doe dat graag, maar op een kort moment. Dat is ook weer de reis maken en zien van: het past toch niet helemaal bij mij. En dan pas je inderdaad je doelen aan en heb je bepaalde dingen die je toch weer anders wil aanpakken.
Dat moet je ook durven natuurlijk. Ik heb zelf ook de laatste tijd de koers moeten bijsturen. Dat mensen op de duur iets hebben: wat doe je nu weer juist allemaal, want wij kunnen niet meer volgen.
Bij mij ook niet, ik snap het. En wat is voor u nu het volgende doel dat je toch graag zou behalen?
Ik heb eindelijk het idee wat ik wil doen met mijn onderneming. En ik heb ook een manier gevonden om de dingen wat te combineren. Ik ben aan mijn website bezig. En ik zou heel graag mensen helpen om ook bewuster te leven. Om hun ware zelf te vinden. Om de schoonheid dat ze inzicht hebben te zien door middel van die coaching en al die dingen dat ik aan het doen ven errond. Maar ook: de schoonheid langs buiten en de fotografie er toch ook nog bij betrekken. Maar ik denk wel dat ik nu op een punt ben dat ik mensen kan helpen. Ook door al de opleidingen die ik al gevolgd heb, en nog aan het volgen ben. Om meer tot hun ware zelf te komen en meer bewuster te leven.
Tantra: intimiteit met uw ware zelf
En wat is het precies? Tantra of ben ik verkeerd?
Ja, de tantra zit erbij in. Maar het is een combinatie van eigen ervaringen en coaching opleidingen die ik gevolgd heb. Het spirituele dat er wat tussen zit. En dan inderdaad, ik ben een tantra teacher opleiding aan het volgen. Dat gaat ook over intimiteit met uw partner, maar ook intimiteit met uzelf. Dat deel van de tantra spreekt mij wel heel hard aan. En dan niet in de zin van seksuele intimiteit, maar echt dat innerlijke van: wie ben ik? En ik denk dat er heel veel mensen ook heel veel dingen meedragen die ze eigenlijk mogen loslaten. Ik zou heel graag mensen de toestemming geven om dingen los te laten. En ik zou ook heel graag mensen samenbrengen, want dat is de toekomst. Dat is dat samen.
En dat is ook een van de krachten van uw traject denk ik. Dat je mekaar kunt ondersteunen, dat je gelijkgestemden vindt met je ware zelf. Want daar begint het mee. Je kunt het proberen alleen te doen. Maar ik denk: als je voelt dat je niet alleen bent. Zo is het bij mij begonnen hé. Dat je denkt: misschien ben ik toch niet zo raar. Misschien heb ik toch niet zo’n rare ideeën. En dat wil ik ook doen, maar dan meer het spirituele eigenlijk. Door meditatie en loslaten en vrouwencirkels noemt dat nu tegenwoordig. Dat is nogal een lastig woord, maar wel groepssessies. Zelfzorg.
Hoe zorg ik voor mezelf? Wat vind mijn ware zelf leuk? Wat wil ik? Wie is mijn ware zelf? En ook in het ouderschap want ik ben zelf… alles wat ik heb meegemaakt met mijn kinderen, heb ik ook manieren gevonden om tot rust te komen. En die verschieten er niet van als ik ineens op de grond mantra’s begin zingen of begin te mediteren. Die denken dan: we gaan ze even laten doen. Maar die rustmomenten heb ik wel nodig voor mezelf. En ik wil mensen ook laten voelen dat ze niet alleen zijn.
Boekentips: Shinrin-yoku, De kunst van relaties, Krachtboek voor vrouwen, De alchemist, Ichigo-ichie, Ikigai, Geluk 2.0, De kunst van het geluk, Kill it with Kindness, De kracht van het nu, Een nieuwe aarde, Ho’oponopono anders bekeken, Big Magic
Cursustips: Freedom Unlocked//GROW, Traject limiterende gedachten, Membership Freedom Adapt
Ik vind het heel mooi ook wat dat je zegt over verbinding, ik wou zelf ook heel graag verbinding. En ik ben zelf al heel mijn leven op zoek naar verbinding. Maar langs te andere kant, duwde ik het ook gewoon heel hard weg. Van zodra iemand in verbinding begon te staan met mij dacht ik: nee, laat maar zitten. En ik geloof dat we dat allemaal hebben. Dat dat in het diepste van ons iets is dat we allemaal wel willen, maar het toelaten is het moeilijkste denk ik. Dus ik vind het heel mooi om te zien dat er mensen zijn die zich daarop focussen en dat terug proberen te integreren. Want daar is het nu wel echt… En zeker vandaag in de huidige coronaperiode behoorlijk zoek vind ik.
Ja en die verbinding is ook een basisbehoefte hé. En als je een baby eten geeft, maar je neemt die nooit vast, dan sterft die ook. Onze ware zelf heeft dat nodig. Wij hebben die connectie met anderen nodig om te overleven. En ik heb wel het gevoel dat dat inderdaad wat aan het weggaan is, of eventjes ondergesneeuwd is door andere dingen. En dat mogen we echt niet onderschatten.
Want ik ben zelf ook niet super sociaal hé. Totaal niet eigenlijk. Ik zit graag alleen thuis. Maar ik voel dat wel als ik connectie heb, of echt goeie gesprekken met mensen die gelijkgestemd zijn met mijn ware zelf, dat doe zo goed. En je vindt dat niet altijd in uw omgeving. Soms wel, maar ook niet altijd. Dus is dat niet raar om daarvoor te betalen en dat te vinden denk ik. Soms moet je het ook een beetje een handje helpen hé.
Verbinding met anderen
Ja en ze zeggen vaak: als je andere mensen nodig hebt, ben je een zwak beestje. Allé, zo heb ik dat toch altijd meegekregen uit mijn omgeving. En ik zie dat anders. Als je kunt toegeven dat je enorm unieke talenten hebt, maar dat je bak talenten maar tot op een bepaald punt gevuld is, en dat je voor andere dingen, andere mensen nodig hebt. Dat je daardoor kracht toont. Het is veel makkelijker om te zeggen: ik heb niemand nodig. Zelfs het betalende stuk, je hebt gewoon andere mensen nodig. Punt. En zolang dat je dat niet kunt erkennen, denk ik dat je je nooit geconnecteerd voelt. Wil jij graag nog iets zeggen tegen de luisteraars voor vandaag?
Ik kan hier nog heel lang over doorgaan. Maar als ik toch eventjes mag praten over uw cursus. Ik heb hem al gezien en ik ben daar ook super enthousiast over en ik vind het heel moeilijk… Je hebt nu bijvoorbeeld vragen gesteld: hoe komt dat je dat zo hebt gedaan? Maar ik heb daar eigenlijk nooit over nagedacht over de stappen die ik ondernomen heb om nu te zijn waar ik nu ben. Om mijn ware zelf te vinden.
En ik vind dat jij dat echt goed gedaan hebt om dat in duidelijk stappen en oefeningen onder te verdelen en goed op te bouwen. Ik heb zelf heel veel geld uitgegeven aan coaches en cursussen. De ene al wat succesvoller dan de andere, maar had ik uw traject gehad, dan had ik minder geld moeten uitgeven en had ik sneller stappen gezet en sneller mijn ware zelf gevonden, denk ik.
Want ik heb echt het gevoel dat het dat wel omvat allemaal. Dat dat de eerste stappen zijn die je moet zetten in de zoektocht naar je ware zelf. Nu met mijn tantra cursus bijvoorbeeld heb ik nu echt een buddy die mij erdoor trekt. En in het begin heb ik echt getwijfeld om die cursus te doen, omdat dat er was. Ik had zoiets van: ik wil dit gewoon op mezelf doen, moet ik nu nog sociaal gaan doen. Maar ik heb daar onlangs mee afgesproken met dat meisje, en wij hebben al zo’n diepe gesprekken gehad en ze gaat ervoor hé. En ik ga mee hé, anders had ik het misschien al lang opgegeven. En voor de rest denk ik wat ik nog wil zeggen is dat niets onmogelijk is en dat alles altijd goed komt.
Meer blogposts & podcastafleveringen:
Sales funnel leads omzetten in klanten, hoe doe je dat? Let’s talk about sales funnel leads. Hoe kan je de leads die je via je
Tijd tekort? Een nieuwe kijk op uitbesteden en delegeren voor effectieve productiviteit. Tijd tekort als ondernemer? In de moderne zakelijke wereld streven veel ondernemers naar
Financiële Vrijheid: Waarom Je Moet Stoppen met Budgetteren en Beginnen met Leven Budgetteren wordt in de wereld van financiële planning vaak gezien als een essentieel
Een positieve geld mindset in 4 stappen Hoe is jouw geld mindset? Negatieve gedachten rond geld kunnen als een verstikkende deken aanvoelen, waardoor het moeilijk
Succesvol opschalen: Hoe groepsprogramma’s ondernemers financiële vrijheid kan bieden In een wereld waarin tijd en energie schaars zijn voor ondernemers, kan het succesvol opschalen van
De sleutel tot financiële vrijheid: Ontdekken en benutten van jouw kernkwadrant. Het bereiken van financiële vrijheid begint echter niet met alleen maar geld verdienen of