We groeien op met het idee dat ouders en andere volwassenen zowat alle beslissingen voor je maken. Want zij weten het beter. Zij weten wat best is voor je.

Wat belangrijk is om te weten is dat hier afhankelijkheid ontstaat.

Het probleem daarmee is dat dit ons al van jongs af aan het excuus geeft om niet echt of vrij passief te leven. Onze verantwoordelijkheid bij de ander te leggen.

We leren onszelf niet vertrouwen, want anderen weten het beter. Dat is wat we onbewust denken.

Dus we gaan heel erg afhankelijk worden van wat anderen van ons vinden en of ze ons leuk vinden enzoverder.

Daarom is het zo belangrijk zoals ik eerder zei in de vorige podcast aflevering over “Teveel aan social media” om jouw weg te vinden. En mensen daar rond die je ondersteunen en niet persé opdringen wat zij vinden wat past.

Die juichen als jij iets super cools hebt gedaan op basis van je overtuigingen, zelfs al ging het niet zoals je verwacht had (ook daar zeg ik meer over in de vorige aflevering over “teveel aan social media” mocht je hier dieper op in willen duiken.

De vraag die je je in dat geval kan stellen is of jij dat nu voldoende voelt in je omgeving.

Onzekerheid, angst, falen, stralen, people pleasing…

Gaan altijd over het wantrouwen van jezelf. Ben ik wel goed genoeg. En ook over het er willen bijhoren bij de ander. Gezien willen worden. Gehoord willen worden. Anderen willen helpen.

En ja dan ga je je proberen aanpassen bij mensen die niet bij je passen.

Zo probeerde ik me toen ik nog fotograaf was aan te passen aan een community vol fotografen. En wat ik ook deed, ik voelde me enorm eenzaam bij hen. En nee, het paste niet, en het zou ook nooit passen. Tenzij ik mezelf volledig wegcijferde als persoon.

En dit lag op geen enkele manier aan hen. Precies dat maakte me onzeker, ik ging constant over m’n grenzen. Kreeg faalangst, maar ook straalangst.

Dit was omdat ik voelde dat ik niet echt een fotograaf was maar meer wilde, ik wilde groeien (dat verhaal leg ik uit in de podcast aflevering over zingeving in je job). Ik voelde dat ik niet helemaal op m’n plek zat.

En als je groeit dan wordt er een kloof gecreëerd tussen jou en je omgeving. En dat is lastig, want als je bij die mensen wilt blijven horen dan moet je terugkeren, je kleiner maken.

Alleen is dat proces heel zwaar. Sommigen proberen dan hun omgeving mee te nemen. Maar de omgeving is er dan niet klaar voor of willen het helemaal niet.

En dan moet je kiezen, ofwel blijf je daar ofwel blijf je groeien.

De bedoeling in dit verhaal is niet dat je jezelf kleiner maakt. Maar dat als jij belangrijk bent voor je omgeving dat zij zullen meegroeien. In dat proces zal je relaties loslaten. Dat is niemands schuld. En het is belangrijk om te beseffen dat jij niet verantwoordelijk bent voor anderen als dit ervoor zorgt dat jij ongelukkig wordt.

Een relatie beëindigen is voor geen van de partijen makkelijk.

Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat wanneer jij focust op jouw geluk, dat je omgeving automatisch meegroeit. Alleen kan je dat niet forceren en zal dit niet gebeuren wanneer jij dat wilt. Maar op hun manier en wanneer zij er klaar voor zijn. Het is dus belangrijk in dat proces dat je kan loslaten en niet gaat oordelen als anderen niet snel genoeg meegroeien.

Als je focust op je eigen groeiproces en je losmaakt van de verwachtingen van anderen maar ook de veronderstelling dat jij anderen moet dragen. Dan verdwijnen gedachten zoals:

Ik heb geen keuze
Ik moet voor anderen
Niemand schat me naar waarde
Ik heb geen speciaal talent
Ik hoor nergens bij

Dat lijkt nu misschien moeilijk te geloven, maar je hebt het nog niet geprobeerd.

Nu ligt de focus op jezelf in een egocentrische houding:

Ik heb geen keuze, ik moet voor anderen, ik heb geen speciaal talent, niemand schat me naar waarde en ik hoor nergens bij. En dit maakt jou en jouw omgeving ongelukkig.

Maar als je de focus verplaatst naar ik in een positief kader, met ruimte voor je omgeving. Dan krijg je dingen zoals:

Ik wil het proberen, we zien we waar het ons brengt!
Als ik ga voor m’n dromen dan doe ik dat ook voor anderen
Ik ken m’n talenten nog niet, dus ik wil ze onderzoeken en ik ga ze ontwikkelen. Kost wat kost, dan kan ik met mijn speciale skills weer anderen helpen.
Ik ga op zoek naar verbinding, nu voel ik het niet altijd maar ik weet zeker dat als ik me soms nergens hoor bij voelen dat anderen dit ook hebben. En eigenlijk wil dat zeggen dat wij bij elkaar horen.
Dat is een tunnelvisie creëren voor jezelf. Je creëert iets groters dan jouw egocentrische zelf. En je voelt het meteen: Er zit veel meer liefde in.

Het is groter dan “erbij horen”.

Ik was vroeger héél bang van wat anderen van mezelf zouden denken. Zeker al toen ik loondienst verliet om fotograaf te worden (wat denkt Kim nu eigenlijk) maar nog meer toen ik opstond en ging praten over vrijheid, over het feit dat geld in overvloed bestond, maar er ook een andere kant is van de wereld waarin tijd en energie onbeperkt aanwezig is. Als je maar durft te kijken.

En trust me, bij dat laatste? Gaan heel wat mensen wat van je denken. Misschien jij zelfs nu.

Maar hoe krachtiger in ga staan en hoe minder ik twijfel aan mezelf en mijn missie. Hoe authentieker ik klink, hoe meer mensen me zien voor wie ik echt ben.

Tot dan had ik me altijd klein gemaakt om dat gat te vullen. Om niet verder te gaan staan van mensen waar ik van hield. Omdat ik wist, dat er in dat proces ook verliezen zijn.

En ik ben verloren. Ik ben de laatste om te vertellen dat er geen verlies is in dit proces. Eén specifieke belangrijke relatie in m’n leven heb ik moeten loslaten.

Zelfs al is er wetenschappelijk onderzoek bewezen heeft dat je omgeving automatisch meegroeit in dat geluk. Is er nergens gezegd dat IEDEREEN automatisch meegroeit in dat geluk.

Maar is dat op zich een probleem. Zou je je kunnen afvragen. Is het een probleem dat er geen ruimte meer is voor mensen waar je je klein voelt. Waar het niet past. Want dat is uiterst ongemakkelijk. Zeker als je weet dat er in dat groeiproces ruimte wordt gecreëerd voor nieuwe relaties.

Krampachtig vasthouden aan wat niet past doet me altijd denken aan het nummer van Kate Nash, foundations. Ik heb zo’n hele spotify lijst (#freedomunlocked) van alle nummers die me eraan herinneren dat vrijheid kiezen belangrijk is. Elke keer opnieuw.

Vrijheid is elke stap opnieuw voelen en handelen. En dat is heel makkelijk en heel moeilijk tegelijkertijd. En je blijft dat proces keer op keer herhalen. Want als je dat niet doet dan eindig je toch weer ergens klein, in een plek die helemaal niet past.

Mijn belangrijke tip in dat proces is je niet laten afleiden door externe factoren, want dan ga je je minder onzeker voelen.

En ik voelde het heel hard laatst op social media. Je weet het al, mijn gratis workshop had heel weinig show-ups. Tegelijkertijd zag ik collega’s van me uitgebreid juichen op instagram en dat triggert. Je voelt je al snel een mislukkeling en je gaat je onzeker voelen.

Ondertussen is dat iets wat ik héél snel herken. Omdat ik echt heel goed kan intunen in m’n gevoel. Dat leer ik je trouwens ook in Freedom Unlocked, want als je dit te laat voelt weet je niet eens waarom je je voelt zoals je voelt en sleur je je hele dag ermee door.

Dat voelen hebben veel meer mensen problemen mee dan je zou denken.

Soit, ik wist meteen dat dit niet het goede moment was. ik heb niet alleen m’n instagram links gelaten maar ook de mensen die op dit moment aan het knallen zijn gesnoozed. Zodat ik kon focussen op wat ik nodig had.

Ik ging in dat proces ook meteen hulp zoeken bij iemand die echt wel een spiegel zou kunnen voorhouden. En me vooruit zou trekken.

Je kan het nooit alleen.

Ik hoor vaak mensen zeggen. “Oh Kim, bedankt voor al je tips ze hebben me zoveel verder geholpen. Nu kan ik het alleen verder proberen, ik ben goed op weg”.

En dat wil zeggen dat ze het nog niet zien.

Je kan het niet alleen. Je hebt nog nooit iets alleen gekunnen. We hebben een vals gevoel van individualiteit. Waar we denken dat we niemand nodig hebben en dat is precies waarom zoveel mensen zich zo verdomd eenzaam voelen.

Je knipt de verbinding door.

Ik kan het niet alleen, en dat weet ik. Ik ben me heel bewust dat ik anderen altijd nodig heb om door mijn plafonds te breken.

Dat kan je echt niet alleen. Daarvoor heb je mensen nodig die je een spiegel voorhouden.

Daarop is Freedom Unlocked gebaseerd. Door plafonds breken. Door vertrouwen te creëren dat jouw talent goed genoeg is, dat hoe jij het ziet goed genoeg is en hoe jij het doet perfect is zoals het is. Maar precies DAARVOOR heb je mensen nodig. Want jouw ware potentieel zie je nooit voldoende op je eentje.

Los daarvan ga ik verder in de paradox! Want externe factoren brengen je in de war: iedereen roept ditjes en datjes. En ook bij mij. Je moest eens weten hoeveel mails ik dagelijks krijg van mensen die feedback geven of bepaalde topics anders zouden verwoorden, met me willen afspreken omdat ze denken dat ze me nog wel wat te brengen hebben.

Als ik naar al die mensen zou luisteren dan word ik inderdaad gek. Maar dat is wat velen van ons nu doen. Ik luister alleen naar specifieke mensen die IK heb uitgekozen. En op dit moment zijn dat er slechts 2. Zo kies ik richting. Structuur en zelfzekerheid en breek ik mijn plafond.

Omdat ik mijn processen heel openbaar deel denken sommige mensen dat ik gered moet worden of dat ik hulp nodig heb. Maar dat heb ik niet. Want ik weet precies wat ik wil.

Dat is de reden waarom ik zelf nooit ga aandringen om bepaalde dingen te moeten doen. Ik deel m’n visies voor iedereen die ze wil krijgen. En als mensen kiezen voor me om ze door hun plafond te leiden en er door te breken. Dan ben ik er.

Ik leer anderen terug voelen. Terugpakken naar hun ideale leven. Niet door snelle trucjes, niet door iets door te duwen wat niet voor die persoon is weggelegd. Niet door valse beloftes te maken en te zeggen dat het je zonder moeite zal lukken.

Een ideaal leven is niet voor iedereen weggelegd. Want niet iedereen wilt echt. En die mensen heb ik inderdaad liever niet in m’n traject. Want die energie kan ik beter gebruiken voor mensen die echt willen.

Willen is kunnen.

En alles kan, maar alles heeft een prijs. Als je weet waar je naartoe wilt gaan dan verdwijnt je onzekerheid.

Weet jij precies waar je naartoe wilt?

Als je niet weet waar je naartoe wilt dan kan ik je daarmee helpen.

People pleasing is iets wat je doet uit angst om mensen te verliezen. Maar ook omdat je niet weet welke richting je uit wilt gaan. Of net heel goed, maar eigenlijk jezelf niet vertrouwt dat dat de juiste richting is.

Dus wat als je zou geloven in het wetenschappelijk onderzoek? Dat als je jezelf voorop zet dat je ook echt je omgeving gelukkiger gaat maken?

Wat als je vandaag alles zou veranderen voor jezelf en naar je hart zou luisteren?

Ik wil even dat je een onderwerp neemt wat je op dit moment tegenhoudt om niet jouw ideale leven te creëren.

Heb je het?

concentreer je op je hart. En vraag jezelf of deze gedachte echt waar is. Neem de tijd om ze te beantwoorden en druk even de podcastaflevering op pauze.

Is ze echt waar?

En hoe weet je dat zeker?

Druk op pauze.

Heeft deze bezorgdheid een positieve invloed op je situatie?
Denk aan het ergste wat er kan gebeuren als je vrees waarheid wordt.

Hoe zou jij kunnen groeien als mens mocht dit gebeuren?

Als we de situatie omdraaien en omarmen wat we vrezen kunnen we de angst in een ander perspectief zien. We hoeven er niet tegen te vechten maar je kan er mee werken.

En stel jezelf de vraag en beantwoordt ze ajb: Hoe vervelend is het voor jou als je nu blijft waar je bent. Geef jezelf een cijfer van 1-10 met 10 als maximale pijn.

Besef dan ook dat dit niet vanzelf weggaat. Dit probleem lost zichzelf niet op.
Door te focussen op externen en people pleasen wordt het zelfs alleen erger.

Het juiste moment heeft altijd te maken met het moment waarvoor je kiest en niets met het tijdstip.

Dus als jij NU kiest om er iets aan te veranderen dan is dat het juiste moment. Maar als je wacht op het tijdstip dan zal het nooit komen. De lichten staan nooit allemaal op groen.
En als je dat beseft dan weet je ook meteen dat het je hoofd is dat excuses verzint omdat het bang is.

En net dat is de reden waarom je het wel zou moeten doen.

Instappen in freedom Unlocked.
Yes, i know. praat er steeds over. Maar jij blijft luisteren naar al m’n afleveringen. Dat doe je omdat je me koos als één van je leiders.

Je komt me niet toevallig tegen scrollend op instagram. Je luistert m’n podcast afleveringen uit. Je voelt je sterker. Elke keer.

Maar dat is niet genoeg. Je kan het niet alleen.
En dat zeg ik niet omdat ik vind dat je zwak bent of denkt dat je hulp nodig hebt.

Dat zeg ik omdat sterke mensen het niet alleen kunnen. Vaak minder dan zwakke mensen, omdat zij hogere standaarden hebben en net niet kiezen voor een middelmatig leven en in dat proces de kracht hebben de juiste mensen te kiezen om hun door hun plafond te helpen breken.

Dat is wat we samen doen in Freedom unlocked.

Dus wat zou het voor je betekenen mocht je ‘ja’ zeggen tegen je ideale leven. Afscheid nemen van jouw pijnlijke getal, dat je jezelf gaf als je niet vooruit zou raken.

En als je zegt… Ik ga het toch nog even verder proberen. Ste ik graag de vraag: “Hoe heeft dat tot nu toe voor je gewerkt” en “waarom zijn we hier in gesprek.

Ik zeg dat niet om je te overtuigen. Als ik je moet overtuigen dan hoeft het niet. Ik heb graag mensen die instappen in Freedom Unlocked die hun echte keuzes maken en niet over de streep worden getrokken.

En weet je, aan de andere kant van de angst is het veel leuker! Maar zoals met alles wat met groeien te maken heeft, kom je er niet zonder een beetje spierpijn.

Dus je kan je nog inschrijven tot 1 oktober via de link hieronder voor Freedom unlocked.